மாடலிங் மனிதன்

மாடலிங் மனிதன் நடந்து வருகிறான்
தலையிலிருந்து கழற்றி வைக்கப்பட்ட உயிர்
ஒப்பனை அறையில் வெகுநேரமாக
அவனைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிறது.

உள்ளாடைக்கான மாடலாகியிருக்கும் உடலை
கேமராவுக்காக பளபளப்பாக்குகிறார்கள்
அவனுக்கு வெட்கமாக இருக்கிறது.

சிகையலங்காரம் செய்து முடித்தவள்
மார்புக் காம்புகளைத் திருகிக் கூர்தீட்டுகிறாள்
ஒவ்வொரு தசையும் பொங்க வேண்டும்
கூட்டத்தில் உன்னைப் பார்க்கும் கண்களை
ஒருபோதும் நீ பார்க்கக் கூடாது என்கிறாள்.

நீ ஒரு உள்ளாடைக்கான மாடல்
நடந்து செல்லும் போது
உடல் தூங்கக் கூடாது என்கிறான்
கணிணியில்  ஆடையை வடிவமைத்தவன்.

மாடலிங் மனிதனுக்கு
எல்லாமும் விசித்திரமாக இருக்கிறது
சூழலைப் புரிந்து கொள்ளாத உடலைத்
தட்டித் தட்டி சோர்ந்து திட்டு வாங்கியபடியே
ஓய்வறைக்குச் செல்கிறான்.

அவன் காதில் ரகசியமாக
ஒரு உபாயம் சொல்லப்படுகிறது
"நினைவில் யாரையாவது
புணர்ந்து கொண்டே நடந்து செல்
உடல் எழுச்சியுடன் இருக்கும்
பார்வையாளர்கள் அசந்து போவார்கள்."

நேர்க்கோட்டில் பொங்கி
துடிப்புகளாக நகர்ந்து செல்கிறது
மேற்கத்திய இசை.
சிலையாகி நடந்து செல்லும்
மாடலிங் மனிதனைப் பார்த்து
பொங்கும் தங்களின் விரல்களைச்
ஆடைகளுக்குள் அழுத்துகிறார்கள்
பார்வையாளர்கள்.

வாவ் !
என்ற பேரொலி எழுந்து
கைத்தட்டலுடன் திரும்பும் வளைவில்
திடீரென நின்று விடுகிறது
நினைவில் புணர்தல்.

சுருங்கும் உடல் பார்த்ததும்
ஓடி வந்து கோட் மாட்டுகிறார்கள்.
எந்த வித சப்தமுமின்றி
அடுத்த அரங்கில்
குளிர்கால ஆடைக்கான காட்சிக்காக
நகர்ந்து செல்கிறான்
மாடலிங் மனிதன்.

-- கீற்று அக்டோபர் 2019