கனவில் விழாது தாங்கும் குரல்

நீர்ப்பானையின் சில்லுகள்

சிதறியிருக்கும் மரத்தடியில்

குரல்வளையை இறுக்குகின்றன

முடிவற்று நீளும் விழுதுகள்

அவிழ்க்க முடியாமல் கதறுகிறேன்

பாதங்களைத் தாங்குகிறாய்

கனவுக்கொள்ளியின் தீயா

இப்படி குளிர்கிறது அம்மா ?

நடுக்கத்தில் துள்ளும் உடலை

பிடித்துத் திண்ணக் காத்திருக்கிறது

ஆதிகாலத்திலிருந்து

துரத்தும் மாவிலங்கு

முதற்கடியில் எடுத்துச் செல்கிறது

முகத்தின் கனிந்த சதையை

கொட்டும் குருதியில்

அம்மா !

திசைவெளியில் உதிக்கிறது ஒரே குரல்

அழுகின்ற மாவிலங்கின் தலையில்

எரிந்து விழுகின்றன

பொல்லா விழுதுகளனைத்தும்

முகத்தைப் பொருத்தி

முத்தமிடுகிறாய்

பூமியின் ஆழத்தில்

புன்னகையுடன் ஒளிகிறது

கனவில் விழாது தாங்கும் குரல்.

இரா.கவியரசு